En primeiro lugar quero deixar clara unha cousa: todo o mundo ten un pasado. Kevin Costner, por exemplo, tiña un pasado glorioso. Escarallouno si, pero era un pasado glorioso.
Dito esto confeso. Aos 11 anos estaba namorada de Kevin Costner. Coleccionaba fotos súas. Vin todas ou case tódalas películas del. Algunhas delas tiña que velas a escondidas, as de maior proveito polas escenas de sexo nas que me recreaba. As miñas tías por reis -aínda que elas eran máis de Robert Reford- agasalláronme cun super poster da súa cara bonita que puxen trala porta pa vela dende a cama.
Véndoo en perspectiva non é tan grave: nunca gostei de ningún triunfito, ou dos cachondos que nos empaquetaban na adolescencia. A mín me gustaba a cara de ver le lonxe de Costner, a súa pose de machote duro pero de doces ollos verdes e que no fondo sempre era boa persoa.
Hoxe, facendo zapping atopei unha peli relativamente recente que protagoniza: Mr. Brooks. O primeiro que pensei foi na frase de Cris de Family Guy "No lo entiendo. ¿Por qué siguen ofreciéndole papeles a Kevin Costner?". Depois, que era a mesma personaxe de sempre só que desta vez era un asasino en serie. Pero entón cheguei á escena! A imaxe que reproduzo aí arriba veu a corroborarme unha tese que durante a miña amplísima papación de filmes do actor vin elaborando:
¡¡¡¡¡¡¡¡¡En tódalas súas películas hai unha escena na que Kevin Costner vai ao frigo e bebe leite!!!!!
A cumbre do actor foi caseque o seu estrelato: Bailando con lobos. Dende entón todo o que fixo foi mierda. Eu teño a firme convicción de que o pobre pobre Costner, de recoñecido carisma seica, liouse coa moza do seu representante e a partires de aí os malos consellos levárono polo camiño do fracaso.
Pero o que hoxe quero exponer é moito máis interesante. Dende aquela en tódolos films que protagonizou, antes ou despois a súa personaxe acode á xeladeira (esceptuando Robin Hood e Waterworld por razóns obvias), extrae o cartón de leite e bebe -xeralmente a morro porque é moi machote, aínda que nesta imaxe dalle un toque de clase ao minucioso asasino usando un vaso-.
Diredes vós: "é unha imaxe común no cine americano contemporáneo"; ou "é que cenan moi cediño". Pero, coa seguridade de que ningún de vós se vai poñer a revisar toda a súa filmografía, podo afirmar e afirmo apoiandome no meu extenso coñecemento deste que non se trata dunha casualidade. É o toque Costner.
O detalle fíxome reflexionar. A qué se debe este xesto co leite? Atopei 3 posibles razóns:
a. A imaxe de home duro e seguro de si mesmo naceu como contrapartida á imaxe da personaxe principal do cine americano dos anos 20 a 40. Os güisquis secos ou con xeo, ou batidos sen mesturar estaban sempre tralo protagonista oscuro, crápula, tendente á depresión, mullereiro e ás veces misóxino. Esta linda imaxe, grazas sobre todo ao seu reflexo na vida real en persoeiros coma presidentes, etc. acabou por cansar. Agora o que mola é ser un americano sanote. Iso pon mogollón. Beber leite porque somos uns yankees seguros e dicir "Dios bendiga América".
... Oh, meu Deus! Kevin Costner é republicano!
b. Costner, vendo a que se lle viña enriba profesionalmente, contratou cunha multinacional de leite, a cambio de facerlles publicidade, unha comisión.
c. Trátase dunha aposta con algún compañeiro na súa etapa de estudante na escola de Arte Dramático.
Non sei, eu sigo a darlle voltas. Vos que pensades?
