Tetris ou "a mosca"

Hai uns días OPastor ríase de mín porque lle contei por qué de nena me gustaba tanto o Tetris.

Cando todo o mundo suaba a gota gorda xirando as pezas a toda leche para encaixalas xusto antes de que colisionasen contra o chan- o que se entendía coma a finalidade do xogo- eu nos meus tenros cinco anos ollaba divertidísima para a pantalla vendo as pezas unha por unha amontoarse nun espacio cada vez máis reducido anunciando a catatombe final en forma de ese zunido que todos lembramos: fffzzzzsssssssss tiru-rururiru-rururú.
Nese intre en que a xente ficaba aturdida cunha terrible sensación de fracaso, eu ría a gargalladas aquel clímax de autodestrucción.

Cando miña irmá-esperta xogadora e dona do aparatiño-presenciou por primeira vez tal espectáculo mofouse de mín e tratou de explicarme en van a finalidade do xogo. Aquelo era un fiasco. Quen quería estar premendo todolos botóns sen parar estresadísimo? Para que? Ao final era inevitable!

Moitos anos máis tarde descubrín que o inevitable do Tetris se baseaba na lei da entropía segundo a cal todo tende ao caos, á máxima desorde ou (léase con acento de científico tolo arxentino) “todo tiende a la mierrrda”. Ben. Quen se ría de quen? Con cinco anos eu xa entendera unha lei universal e vivía en consonancia con ela- máis incluso do que lle gustaría á miña nai-. E sen necesidade de verme rodeada de merda prantexeime unha cuestión: Até qué punto o home loita contra esa lei con suor e sangue por pura necesidade e onde empeza o puro vicio? Tanta tranquilidade e satisfación nos da o feito de crer que temos control sobre as cousas?

Sabede todos que é unha ilusión. Hai que ser conscientes de que cando máis atarefados estemos, facendo malabarismos con mil cousas dunha vez, de sócato...

pum! fffzzzzsssssssss tiru-rururiru-rururú


PD: A todos aqueles que quedaron coas ganas de saber qué pasa cando logras vencer unha lei universal, ollo ao video, non ten desperdicio: troula en Moscova e posterior viaxe gratuíta ao espacio...

Para os que como a miña irmá conseguíchedes rematar o xogo, noraboa: ademáis de frikis sodes moi aplicadiños e chegaredes lonxe na vida. A ver qué vos parece este vídeo baseado en leis físicas reais:

PD2: HA!